Tot 2009 bestond er in het Heuvelkwartier van Breda een zelfstandige parochie-gemeenschap. Deze geloofsgemeenschap is opgegaan in de Nazarethparochie en later weer in de huidige parochie H. Maria Magdalena. Voorheen stond er op het Mgr. Nolensplein de grote kerk. Deze is verbouwd en nu ingericht als gemeenschapshuis voor het Heuvelkwartier. Op het plein heeft de parochie tot 1 juli 2019 een kleine kapel in gebruik gehad. Een, weliswaar kleine, ruimte waar iedereen welkom was. Voor velen was het een plekje geworden waar ze zich thuis zijn gaan voelen.
Dinsdag 28 mei jl. kwamen parochianen uit de geloofsgemeenschap van de Heuvel  en andere belangstellenden voor de laatste keer samen om in deze kapel te vieren. Een bijzondere en ontroerende viering, waarin met dankbaarheid werd teruggekeken op de afgelopen jaren.

Adres
Mgr. Nolensplein 10,
4812 JC Breda, tel: 076-5215047.

Contactpastor
Vanuit het pastoresteam is Han Geppaart de contactpastor van de geloofsgemeenschap.

Korte geschiedenis van de parochiekern
Na de tweede wereldoorlog was er in ons land overal een grote behoefte aan woningen. Breda besloot in het zuidwesten een nieuwe wijk te ontwikkelen in het Heuvelkwartier. In die tijd was het vanzelfsprekend dat daar ook een kerk moest komen. Pastoor Matthijs Vos kreeg de opdracht een parochie te stichten. Voor de bouw van de kerk werd de vermaarde architect en stedenbouwkundige prof. ir. M.J. Granpré-Molière ingeschakeld, die ook het westelijk deel van de wijk had ontworpen.

In december 1952 werd de kerk, toegewijd aan Onze Lieve Vrouw van Altijddurende Bijstand plechtig geconsacreerd en in gebruik genomen. Het basiliekachtige gebouw ligt mooi centraal in de wijk met de voorzijde aan het Mgr. Nolensplein waar winkelvoorzieningen zijn en de achterzijde aan de Heuvelbrink, een van de groene longen van de nieuwe wijk.

Omdat de nieuwe huizen al snel bewoond werden door veelal jonge gezinnen, verrezen er in korte tijd maar liefst zes lagere scholen en een kleuterschool met tien klassen. Het karakter van Breda met zijn vele bestuursfuncties en vijf kazernes weerspiegelde zich ook in de wijk. Veel beroepsmilitairen en ambtenaren waren de eerste bewoners. Door de betrekkelijke beslotenheid van het stratenontwerp en de meeste woningen ontstond een gevoel van saamhorigheid; iets van “onder ons zijn”. Een situatie die steeds kenmerkend is gebleven voor wijk en parochie. Ook toen mensen carrière maakten en verhuisden naar comfortabeler en duurdere woningen elders in de stad. De gehechtheid aan de wijk bleek ook omdat veel van de oorspronkelijke bewoners bleven, nadat hun kinderen uitvlogen en de vergrijzing duidelijk werd. De vrijgekomen huizen werden snel opgevuld, mede door minder draagkrachtigen, gebroken gezinnen en later ook allochtonen.

De ontwikkelingen in kerk en maatschappij hebben ook onze parochie niet onberoerd gelaten. Van de volkskerk uit de vijftiger jaren, gerund door een pastoor en drie kapelaans en in het weekend wel vijf goed bezochte vieringen, is niet veel over gebleven. De groep kerkbetrokkenen werd kleiner maar wel bewuster actief. De overgebleven pastor wist zich omringd door een hechte groep vrijwilligers die met creativiteit en inzet de gemeenschap draaiende hielden. Door inschakeling van leken in bestuur en liturgie, enthousiaste zangkoren, mensen voor onderhoud en versiering, gastvrouwen, aandacht voor zieken en de minstbedeelden, waardige vieringen bij afscheid van overledenen, vormde zich een misschien kleine maar vitale vorm van kerk zijn…

De gang van zaken maakte ook duidelijk dat het kerkgebouw te groot en te duur was in deze situatie. Het toenmalig bestuur heeft dan ook lang en intensief gezocht naar een passende oplossing. Belangrijk uitgangspunt daarbij was ook dat het kerkgebouw, zolang letterlijk en figuurlijk het hart van de wijk, behouden moest blijven als monumentaal middelpunt voor de gemeenschap en voor komende generaties. Uiteindelijk is dat ook gelukt toen de Gemeente Breda het gebouw kocht om er een aantal sociale en maatschappelijke voorzieningen voor de wijk in te huisvesten. De zienswijze van het bestuur vond zijn bekroning toen het kerkgebouw in oktober 2007 als rijksmonument werd aangewezen.

Om als kerk in de wijk aanwezig en zichtbaar te blijven heeft de parochiekern Onze Lieve Vrouw van Altijddurende Bijstand een voormalig winkelpand tegenover de kerk ingericht als steunpunt. Naast een gebedsruimte omvat het gebouw ook ontmoetings- en vergaderruimten secretariaat en archief. Een parochiecommissie en pastoraatsgroep ondersteunen het team van pastores dat vanuit het parochiehuis aan de Haagse Markt 4, leiding geeft aan de plaatselijke kerk.